Od czego zależy ludzka emocjonalność?? Co sprawia, że niektórzy tak bardzo przejmują się zdaniem innych, a niektórzy mają je głęboko w poważaniu?? Jaki wpływ ma nieśmiałość?? Co zmienia otwartość na ludzi?? Dodaje odwagi, dzięki niej mniej przejmujemy się opinią??
Zacznijmy od odpowiedzi na pytanie: CO TO JEST EMOCJONALNOŚĆ?? A więc: Osoba emocjonalna jest skłonna do wzruszeń, jest uczuciowa. Wyrażająca uczucia, zawiązana z ludzkimi uczuciami lub odnosząca się do nich. Skoro już wiemy to wróćmy do pierwszego pytania: Od czego zależy ludzka emocjonalność?? Od charakteru?? Nie, moim zdaniem tacy już się rodzimy. Ewentualnie wpływ może mieć środowisko w jakim się obracamy. Duże znaczenie mogą mieć również wspomnienia z wczesnych lat naszego życia, te dobre jak i te złe.Ja na przykład jestem typem osoby emocjonalnej. Może nie wzruszam się jakoś nie wiadomo jak łatwo, ale jednak. Nie jestem w stanie stwierdzić co zadziałało w moim przypadku. Może przeszłość, a może taka już się urodziłam i taka miałam być. Tego chyba już się nigdy nie dowiem. Tak na marginesie to mogę Wam powiedzieć, że podobno jako niemowlę dałam nieźle popalić moim rodzicom, ponieważ bardzo często płakałam.
Wiele osób mówi, że nie przejmuje się opinią innych. A jak jest w rzeczywistości?? Płaczą po nocach?? Rozmyślają nad tym nie wiadomo jak długo?? Jest wiele sposobów na to aby odreagować smutki, które zadane zostały przez innych. A dlaczego ludzi się tak przejmują opinią innych, przecież ktoś nie przeżyje za nas życia?? Dzieje się tak, ponieważ słowa ranią bardziej niż czyny. Jak to mówią: MOWA JEST SREBREM, A MILCZENIE ZŁOTEM.
Zależy kogo ma boleć i jakie słowa, jakie czyny przez kogo rzucone w naszą stronę. Kiedy mi ktoś powie "Jesteś głupia" zaboli mnie to, ale mniej niż przywalenie mi pięścią w twarz. Jeżeli jednak usłyszę to od chłopaka/dziewczyny, którego/którą bardzo lubię, zaboli mnie tak samo jak cios z pięści w twarz.Jeżeli ktoś mi powie "Jesteś beznadziejna, głupia, brzydka, gruba. Nikt z tobą nigdy nie chciałby być, nikt cię nie lubi. Ofiara losu z ciebie. Do niczego się nie nadajesz. Zgiń, przepadnij...", wtedy mnie zaboli bardziej niż cios z pięści w twarz. A jeżeli to powie osoba, na której mi zależy to już w ogóle "nóż w brzuch". (opinia zaczerpnięta z internetu, ale w 100% się z nią zgadzam)
W sumie wiele osób cierpi, ponieważ są one nieśmiałe, a co za tym idzie nie umieją, nie chcę sprawiać przykrości innym. Jeśli chodzi o nieśmiałość to ma ona chyba tylko JEDNĄ zaletę. Osoby te są rewelacyjnymi słuchaczami i obserwatorami. Ale minusem porozumiewanie się z nowymi osobami. A przez to takie osoby są często samotne (nawet w otoczeniu ludzi), lękliwe i są bardziej narażone na popadanie w depresje. Jak każdy mają przyjaciół, mogą odnosić sukcesy, a nawet występować publicznie, ale żeby to zrobić muszą walczyć "ze sobą, w sobie". Osoby nieśmiałe prywatnie zachowują swoje lęki dla siebie, ukrywając je za dobrze wytrenowanymi umiejętnościami.
Skoro nieśmiałość to w sumie minusy to czy otwartość jest taka dobra?? Przecież jest przeciwieństwem, musi być lepsza! Ale nie koniecznie, ponieważ osoby odważne krzywdzą, te które są nieśmiałe. Teraz pewnie niektórzy pomyślą, dlaczego oceniam wszystkich tak jakby nie było dobrych ludzi na świecie. Zgadzam się! Jeśli pojmujemy odwagę jako coś dzięki czemu łatwiej nawiązujemy kontakty z innymi, z mniejszą tremą występujemy to wtedy wszystko jest dobrze.
Nie można zapomnieć o jednej jak i drugiej stronie!!
Jakie jest wasze zdanie na temat emocjonalności?? Jesteście emocjonalni?? A jak u Was z nieśmiałością/odwagą??
